روايه عشق الزين الجزء الثاني كامله
زين: ليه روحت لسارة فى وقت متأخر كدة .
مراد: كنت تعبان وعاوز اتكلم معاها .
زين: انا موجود أهو ...اتكلم معايا ..اطلبنى وثوانى هاتلاقينى قدامك .
مراد: محدش هايقدر يريحنى ويفهمنى غيرها .
زين: وارتحت ؟.
مراد بتهكم: لا .
زين: طيب يالا ندخل نتكلم .
مراد: طيب .
( مراد وزين دخلوا وقعدوا ومراد فضل ساكت ومبيتكلمش وزين احترم سكوته ...وسكت ).
مراد: ما تقوم تروح لمراتك وتنام .
زين: زهرة ضايقتك فى ايه .
مراد رفع حاجبه وضحك: يخربيتك يا زين انت عارف علاقتى بزهرة .
زين: انا عارف انت بتتنفس كام مرة فى اليوم .
مراد: وامتى الحسار هايفك ...امتى هاتحرك براحتى ...امتى هاحس انى مش متراقب .
مراد: وهايطمن امتى يا صاحبى .
زين بهدوء: لما ترجع لحياتك تانى.
مراد: يبقى عمرة ما يطمن ابدا يا زين .
زين اتنهد: اممممم ...و زهرة دى كانت عاوزك فى ايه .
مراد: كانت بتقولى انها بتحبنى وانا معجب بيها ...يبقى ليه اعيش على ذكرى سارة .
زين: اممم وانت معجب بيها فعلا .
مراد بصله بضيق وسكت .
زين: طيب اعمل ايه...انا عاوزك تعيش ..مراد انت عايش ومش عايش .
مراد: سيبنى براحتى يا صاحبى .
زين: حاضر يا مراد هاسيبك بس قولى عملت مع زهرة دى ايه.
مراد: معملتش ...كلمتها وفهمتها مقامها كويس ..انا قلبى لسارة وبس.
ثانى يوم فى كليه الهندسه .
أسر: خير يا ريهام سايبه محاضراتك وجايه مكتبى ليه ؟.
ريهام: فى ايه يا اسر ...من امبارح وانت مش طايقلى كلمه .
أسر: يووووة ميه مرة اقولك انا فى شغلى ببقا حاجة وحياتى الشخصيه حاجة ارجوكى افصلى بقى.
ريهام: وانت دلوقتى فى شغلك .
أسر بسخريه: لا انا قاعد بلعب .
ريهام بدلع: حبيبى مقصدش والله .
( الباب خبط ودخلت ليان واول ما شافت ريهام نفخت بضيق واتجاهلتها ).
ليان: اسر فاضى كنت عاوزك لو سمحت.
ريهام: ايه يا ليان مش شايفنى ولا ايه .
ليان بصتلها بقرف: لا ...مش شوفتك .
ريهام: شوفت يا أسر ...ليان بتعاملنى ازاى ؟.
أسر: لو سمحتى يا ريهام قومى شوفى محاضراتك يالا .
ريهام بضيق: اوك يا حبيبى .
( ليان استنت لما ريهام خرجت واڼفجرت فى العياط ...اسر اتخض عليها ).
أسر: فى ايه ليان ...بتعيطى ليه ؟.
ليان بعياط: هنا ...مجتش ...زعلت منى جامد .
أسر بذهول: تقومى تعيطى بالشكل دة ...ما تزعل هنا ولا تتفلق .
ليان: انت السبب ..انت زعلتها منى .
أسر بنرفزة: انا نفسى اعرف المتخلفه دى تزعل منك ليه ...طيب دة انتى كنتى هاتتفصلى بسببها .
ليان باندفاع: علشان هى كانت فاكرنى متفقه معاك عليها ...وقولتلك انها بت...
( ليان سكتت فاجاه وبرقت وحطت ايديها على بوقها ) .
أسر ضيق عنيه بتركيز: انتى كنتى هاتقولى ايه يا ليان ...هى ايه ...قولى .
ليان قامت وقفت بسرعه: انا لازم امشى ...باى يا أسر .
أسر: خدى هنا ...قوليلى البت هنا دى بتقول ايه عليا .
ليان: مبتقولش ...بص هابقى اكلمك بليل ...يالا باى .
فى بيت الجارحى .
ميرا: عمتو بتعملى ايه ؟.
ليليان: بعمل الاكل يا حبيبتى .
ميرا: خلينى اساعدك .
ليليان بابتسامه: بتعرفى تطبخى ولا اعلمك .
ميرا: لا بعرف ...عارفه يا عمتو اول ما دخلت البيت استغربته اوى .
ليليان: ليه ؟!.
ميرا بضحك: بيت مصرى اصيل ...ريحته ..الدفى اللى فيه ...ياعنى حضرتك بتهتمى بكل صغيرة وكبيرة حتى الاكل انتى اللى بتعمليه .
ليليان وقفت عن اللى بتعمله: عارفه ...اول ما دخلت البيت دة ...كان فيه خدامتين بالعدد ودادة ..دادة سميحه الله يرحمها ... كانت حياه زين روتنيه بشكل لا يطاق وانا مش كدة واحدة واحدة غيرته زى ما انا عاوزة لما خلفت الولاد دادة سميحه اصرت تمشى وتروح بلدها هى شايفه انها اطمنت على زين وشافت ولادة ...من بعدها وزين رفض ان اشتغل كنت بزعل فى الاول بس بعد كدة قررت ان اممكن اشتغل فى البيت ...بمعنى ان اهتم ببيتى وبولادى اكون قريبه منهم ...اعمل مملكه خاصه بيا وانا لوحدى ملكتها ونجحت ...وبقت عارفه تفاصيل عن ولادى ...مراد بيحب اكل ايه مبيحبش ايه ...ادهم بيحب الوان ايه فى اللبس ...وليان قريبه منها ومن حياتها وعز واسر ...واااااه من أسر .
ميرا استغربت: واشمعنا أسر له تنهيدة ..مع انى شايفه انه اهدى واعقل واحد .
ليليان بحزن: اهو العاقل دة تاعب قلبى ...اختار شريكه حياته...بس اختيارة كان غلط .
ميرا بهدوء: بس فى الاول وف الاخر ...اختيارة ياعمتو .
ليليان: عارفه ...بس دة مش قميص ولا ساعه هاقول اختيارة يتحمل ...دى شريكه حياته ...ولا شبهنا ولا حد من اخواته بيحبها ...انا نفسى مبحبهاش ...انا لما باجى اشوفها بعصر على نفسى لمونه ...علشان اقدر اتعامل معاها .
ميرا: امممم يمكن لما يتجوزها تحبوها .
ليليان: اتمنى والله ...المهم انا على العشا هاعزم مراد صاحب زين ... ونتجمع كلنا ونقعد مع بعض .
ميرا الفضول ثارها: عمتو ...هو ايه حكايه اونكل مراد دة ...بشوف فى عيونه حزن الدنيا كلها .
ليليان الدموع اتجمعت فى عينها: وجعه صعب ...مش وجعه هو بس ...دة وجعنا كلنا .
ميرا طبطبت عليها: ليه ياعمتو ...وجعكوا كلكوا ليه ؟..
ليليان اتنهدت بحزن: هاحكيلك ...
فى بيت الجارحى مساءا
( الكل متجمع بعد الاكل بيتكلموا _ ليليان وزين واسر وليان وعز و ادهم ومراد و عمر و وميرا ومراد الالفى والجو نوعا ما كان محبب للكل ).
ميرا بهمس: مالك يا ليان قاعدة منفوخه ليه ؟.
ليان: هو انا باين عليا ولا ايه ؟.
ميرا: اه باين عليكى جدا ...فى ايه ؟.
ليان ببراءة: مش عارفه انا ابيه مراد عازم
عمر صاحبه ليه ؟.
ميرا استغربت: ما يعزمه ...متهايلى مش دة صاحبه .
ليان: لا مكنش يعزمه ..لا ...بصى انا مضايقه انهاردة اصلا .
ميرا: طيب روقى بالك كدة .
عز بصوت عالى: لياااان ..الحراسه تحت اتصلت وبيقولوا فى واحدة اسمها هنا عاوزة تطلعلك.
ليان بفرحه: هنا صاحبتى ...قولهم يخليها تطلع ...اه بعد اذنك ياعنى يا بابى ممكن تطلع .
زين بابتسامه: براحتك يا حبيبتى .
أسر غمض عينه بضيق وفى سرة: استغفر الله العظيم .
عمر بهمس: كل الفرحه دى علشان صاحبتها .
مراد: طلعها من دماغك .
عمر انتبه: ها ! بتقول ايه ؟.
مراد: مبقولش ...اشرب العصير .
فى الاسانسير
هنا: يا مامى ما كنا نيجى بدرى عن كدة .
ماهى: نيجى بدرى ازاى ...لا طبعا ...دة انسب وقت .
هنا فى سرها: يارب ما اشوف اسر .
ماهى ضر@بتها بخفه فى ايديها: ركزى معايا ...بلاش طوله لسانك .
هنا: لا طول لسان ايه ...انا جايه اصالح ليان .
ماهى بهدوء: تمام ...رنى الجرس بقى .
( هنا لسه بترن الجرس لقت ليان بتفتح الباب بفرحه ).
ليان: هنا .
هنا شدتها وحضنت@ها: لينو حبيبتى .
