من يوم محمايا كتب وصيته

انت في الصفحة 6 من 34 صفحات

السابق التالي

( ي

ملك: ازاى، طيب واحمد!؟

سهر بغضب وخوف: انا مش هعرف حد ان بنتي عايشه، حتى أحمد نفسه، لحسن لو اى حد فيهم شم خبر يبقى بسلمو رقبة بنتي ع الجاهز

وبتوعد: اعرف بس مين عمل فى بنتي كده

واخد حقي وحق بنتي منها وبعدين

اققول ان فريحه عايشه ومنوره حياتي والدنيا كلها، والمطلوب منك ي ملك انك تخبيها عندك

ملك: بس كده، فريحه فى عنيه

سهر حضنتها جامد: بجد مش عارفة اققولك اي

بس عمري ما هنسالك الموقف ده ابدًا

ملك: انا عندى فكره

سهر: فكره اي؟

ملك: بلاش فريحه تقعد عندي هنا

علشان انتي عارفه اكتر شغلى بنفذه فى البيت

( ملك بتشتغل مصممه ازياء)

وطبعا اخاف حد يشوفها

سهر: اومال هتقعد فين!؟

ملك: انا هخدها تقعد عند اختي زهره فى المعادى

اي رأيك

سهر: وهى هتوافق

ملك: اختي زهره دى اجدع خلق الله

وخصوصا بعد ما تعرف اللى حصل معاكى ومع فريحه

سهر بخوف وخضه: لا بلاش تعرف

ملك: حاضر، خلاص متقلقيش

مش هقولها، بس هقول اى سبب تانى

سهر: تمام، انا هقوم امشي بقى لان خارجه من البيت من كام ساعه وتلاقيهم قالبين عليا الدنيا

وقامت وقفت وودعت فريحه وباستها

وقبل ما تخرج من الباب رجعت تانى

( قولى ل زهرة انها مريضه سكري وليها نظام معين، شكولاتة ممنوع، جاتوه ممنوع، ماشى، اى حلويات ممنوعه، وع طول تقيس لها نسبه السكر فى الدم، بليز خليها تخلى بالها

ملك حضنتها متخافيش وابقى طمنيني عليكى

نزلت سهر وسابت فريحه وقلبها مكسور ووجعها ع فراقها بس اهون عندها من المoت

ونزلت ركبت العربيه وطلعت ع فيلا الدمنهوري

وفي نفسها بتوعد ( اعرف بس انتي مين فيهم وانا هوريكى الويل) اكيد زى ما كانت عاوزه تخلص ع بنتي اكيد ناويه تخلص عليا

ي ترى مين فيكم

(فى غرفه نوم احمد)

سهر واقفه قصاد الدولاب ولابسه قميص نوم ابيض شفاف مبين معالم جسمها كله

احمد قاعد ع السرير وبيبصلها

وبيسأل نفسه هى كانت فين واي اللى بتعملو ده

وطبعا نفسيته تعبانه جدا بعد وفاه بنته فريحه

سهر قربت منه وحضنته: ممكن تستاخر شويه

ومسكت ايده