رواية حكاية سجدة

مصطفى بعصبية: انتي ازاى تعملى كده انتى مجنو”نه

نيرمين ببرود: والله انا معملتش غير الاصول مراتك وخلاص عرفت ومشيت وامك كان لازم تعرف

مصطفى من شعر”ها بعن”ف وقال: انتي ال ى الرساله لسجده

نرمين بسخريه: لاء مش انا بس كنت ناويه اعمل كده اهي جت من عند ربنا

مصطفى سابها وهو بيستوعب ال بيحصل حواليه وقال: ط طب مين ال قالها

نيرمين بشما”ته: معرفش مين بس الظاهر حبايبها كتير
مصطفى ب: طب جيتى لأمى ليه افهم
نيرمين: عشان ده بيتى وانت ال كتبت ليا ده بأرادتك مضر”بتكش على ايدك
مصطفى: بس كنا متفقين أن امي هتقعد معانا لكن انتي بتطرد”يها
نيرمين ببرود: والله انا حره ده بيتى واقعد فيه ال انا عايزاه وامشي برضوا ال انا عايزاه
مصطفى بصلها ب وخرج من البيت قبل مايو”لع فيها

سجده بوع: مالك ياماما مالك ياحبيبتى الف سلامه عليكي
كريمه بحزن: سجده ياحبيبتى كنتى فين حقك عليا ياحبيبتى
سجده: انتى ملكيش ياماما فى حاجه
كريمه بق”هر: انا معرفش ابنى عمل كده ليه تخيلى تي انا مليش مكان فى بيتى دلوقتي
سجده بع فهم: ازاى
كريمه حكت ليها كل ال حصل
سجده بصه: ازاى يطلع بالوقا”حه دي كلها

كريمه بوع: مش عارفه والله ياخساره تربيتى فيه انا مش عارفه هروح فين بعد لما أخرج
سجده بدون تفكير: طبعا عندنا مفيش كلام انا مش هسيبك
كريمه: بعد ده كله برضوا قلبك أبيض
سجده قامت باست راسها وقالت بحب: انا عمرى ماشوفت حاجه و”حشه منك يا أمى وميهونش عليا اسيبك تتمر”مطى
كريمه: ربنا يحميكي تي ويريح قلبك يارب