روايه عشق الزين الجزء الثاني كامله

( عز خرج جرى ).
ليليان بضحك: حرام عليك يا زين انا أمه فيها ايه لما بوسو .
زين بغي،ـظ: تبوسى ايه دة شحط ... اياكى اشوفك بتبوسى حد فيهم هايبقا وقعتهم سودة ووقعتك انتى كمان .
ليليان كشرت: ياساتر عليك وعلى غيرتك .
زين شدها وقعدها على رجله: طيب تعالى هنا ... هو انتى مش محتاجه حضنى .. مش زعلانه ولا مضايقه ولا فى حاجة فى قلبك .

ليليان حضنته بقوتها وباسته فى رقبته برقه: حبيبى يا زين على طول شايل همى وحاسس بيا وبتعبى ... انا بحبك اوى .
زين: وانا بحبك يا روح زين ...وحشتينى اوى .

( زين بدء يفك زراير بلوزتها وهو يبوسها كل ثانيه بتوحشه ... كل ثانيه حبها بيزيد فى قلبه ... مبقاش قادر يتنفس الا فى وجودها ..وهى غابت فى عالمها الخاص بيها اللى زين الوحيد يقدر يدخله فيها ... وفاقوا هما الاتنين على صوت خبط الباب وصوت عز ).

عز من وراة الباب: يابابااااا ... انت لحقت نمت .
زين فتحله بعصبيه: عاوز ايه يا زفت ... عاوز ايه ياعملى الاسود فى الحياه .
عز: عاوز ادخل .
زين: تدخل فين ياله ...هو انا مش منبه مفيش واحد فيكوا يعتب الجناح بتاعى ... انت رجليك اخدت عليه انهاردة .
عز: وسع يا حج الله يهديك ... عيالك قفلوا على نفسهم من جوا ومفيش حد فيهم راضى يفتحلى وانت واخد اوضتى ... يبقا ايه ؟.
زين: ايه ؟!.

عز: انام معاكوا هنا... دة اقل واجب ...مش احسن ما أقولك سيبلى الاوضه كلها.
زين: لا يا شيخ كتر خيرك اوى ...انزل تحت يا كلب ونام على اى كنبه .
عز: ويرضيك انام فى عز البرد ... فى الفسحايه اللى تحت دى .
زين: فسحايه !

ليليان بتضحك من وراة زين: ډخله يا زين... حرام عليك الجو بيبرد بليل اوى .
عز بيحاول يزق الباب: ماتفتح يابابا ... انت جايب نسوان جوا غير امى .

زين: نسسوان ! الله يخربيتك يا مراد ... ربيت عيالى اسوء تربيه .. استنى يا زفت هنا متتحركش .
( زين قفل فى وشه الباب ولف لليليان اللى واقفه بتضحك )
زين بغي،ـظ: الله يهديكى بطلى تضحكى انا على اخرى .
ليليان بتحاول تسيطر على نفسها: اهدى يا حبيبى .

زين بغي،ـظ: بلا حبيبى بلا زفت ... ادخلى غيرى هدومك والبسى حاجة طويله ومقفوله .

ليليان بصدم#مه: زين والله دة ابنى .
زين بصرامه: ليليان هى كلمه وقولتها ... غيرى هدومك .
ليليان: حاضر يا قلبى هاغيرها... بس ډخله علشان يدفى شويه وانا هاغير فى الحمام .
( عز دخل وفضل يناقر فى زين وليليان وزين كل شويه ينفخ بعصبيه اول مرة حد يشاركه اوضته مع ليليان وكمان البجح اصر انه ينام جنبهم على السرير ... وبقا زين فى النص بينه وبين ليليان ).

زين: اياك يا عز تلمسينى ولا تتقلب كتير فى السرير .
عز: طيب هات ماما فى النص ... ألمس فيها براحتى ..واتقلب جنبها براحتى .
زين مسكه من شعرة وشدة: انت ياله خنقتينى وانا مبقتش قادر استحملك .
ليليان حاولت تفك عز من ايد زين واخيرا نجحت: خلاص بقا يا زين .. وانت يا عز بطل تضايق فى بابا عيب .. هو اصلا مش طايق نفسه .
زين بغي،ـظ: ايه مش طايق نفسه دى انتى كمان ...طفوا النور وناموا .

عند ميرا

( ميرا كلمت احمد وطمنته عليها وحكتله على اللى حصل وقد ايه زين محترم وليليان عمتها جميله وطيبه .. وشكرته على وقفته معاها ... قفلت مع احمد وحست بالراحه والامان فى البيت دة ...قامت وصلت فرضها وفضلت تدعى لربها انه يكون جنبها ويعدى محنتها على خير. ...حست انها عطشانه ... قامت تجيب ميه من المطبخ ).
مراد: بتعملى ايه ؟!.

(ميرا بخضه كان هايقع منها كوبايه الميه لولا ان مراد لحقها ومسكها .. ودة خلاه قريب منها جدا ).
ميرا حاطه ايديها على قلبها: خضتنى .. هاكون بعمل ايه بشرب ميه .
مراد: اممم وخارجه ازاى بشعرك والبجامه دى ..هو انتى
متهايلى محجبه ولا لابسه منظرة وخلاص؟!.
ميرا بفزع وحسست على شعرها: ها ؟... غمض عيووونك .
مراد بدهشه: نعم ؟!... اغمض ايه ؟.
(ميرا حطت ايدها على وشه وقفلت عيونه وبعدها جريت على الاوضه ...تستخبى فيها ).

زين واخد ليليان فى حض.نه وبينفخ بضيق: ليليان عاوز انام .
ليليان بضحك: معلش يا حبيبى استحمل ... هانعمل ايه دة ابننا ... مين هايستحمله غيرنا .
زين بغي،ـظ: ياربى منا مستحمله اهوو... بس بجد عاوز انام ... الواد دة صوت شخيررة عالى اوى .
ليليان بضحك: اة اوى ... معرفش طالع لمين ولا انا ولا انت بنشخر اصلا .
( زين حاول يغمض عينه مش عارف ينام من صوت ابنه ولا من حركته المستمرة فى السرير).
ليليان برقه: زينى .

زين مغمض عيونه: اممم.
ليليان: تفتكر الزمن بيعيد نفسه ؟!.
زين بتنهيدة وفتح عيونه: بيعيد نفسه للاسوء .
ليليان حطت ايديها على وشه بحب: مفيش اسوء طول ما زين الرجال موجود.
زين: زين الرجال كبر وعجز .
ليليان: انت كبرت وعجزت ... مين قال كدة .. انت مبتبصش لنفسك فى المرايه ولا ايه ؟.
زين باصلها بنص عين: كلى بعقلى حلاوة.

ليليان قربت من وشه بدلع: انت حلو اوى يا زين وكل لما تكبر تحلو اكتر .
زين بهمس: بقولك ماتيجى نسلى وقتنا وتجيبى بوسه .
عز: عيب يا بابا انا نايم جنبك احترمونى شويه .
زين لف بسرعه: بقى انت صاحى يابن ال *****...وانا قاعد بستحمل واقول معلش المهم الحمار ينام كويس ... معلش يا زين استحمل دة ابنك بردوا وانت طلعت صاحى .
ليليان: اهدى يا حبيبى ..هايجرالك حاجة .
عز واقف على السرير: وانا مخلتكش تعرف تنام لي
ه انشاء الله ... اما عجايب يكونش ماسك عينك.
زين بصوت جهورى: من صوت شخيرك يا حمااااار .

عز: خلى فى بالك عمال تغلط وانا مش عاوز ازعلك .
زين بص لليليان وبعدين بصله بصدم#مه: تزعلنى انا ! طيب تعالى هنا بقا .
( عز طلع يجرى فى البيت كله وبيصوت وزين وراة وليليان بتحاول تلحق زين ... البيت كله صحى على الصوت وكل واحد خرج باللى لابسه ونسيوا ان معاهم واحدة فى البيت ... ميررا اتكسفت ودخلت اوضتها تانى .. وطبعا ليان لو الدنيا انطربقت مبتصحاش من نومها ).
زين وقف بصدم#مه من منظر عياله وبأعلى صوت فيه: ايه يا شويه بقر ما تلموا نفسوا ..اصل واقسم بالله اظبطكوا من جديد ... ايه الهطل دة انتو ناسين انكوا معاكوا واحدة فى البيت.

( مراد واسر وادهم اتصد.موا واتحرجوا من كلام زين ودخلو اوضهم وعز استغل عصبيه ابوة واستخبى )
ليان وقفت جنبه: اهدى يا حبيبى متزعقش كدة .
زين: اهدى ايه ... اهدى ايه طول منا ورايا عيالك ... انت فين ياله اطلع احسنلك ... اصل والله هاموتك فى ايدى .
ليليان: يا زين تلاقيه خاېف منك ... معلش خليها عليا المرادى .
زين بعصبيه: اسكتى انتى يا ليليان ... اطلع يا زفت
( مراد طلع من اوضته بعد ما لبس هدومه وماسك عز من قفاه ).
مراد: اهو يابابا ... لقيته مستخبى فى اوضتى زى الفراخ .

عز بغي،ـظ: بس متقولش زى الفراخ ... انا لولا ان خاېف على ابوك مكنتش استخبيت .
(زين بيقرب منه .. وتقريبا جاب اخرة من طوله لسانه .. وعز بيحاول يرجع بس مراد زى الحيطه مبيتحركش ... ليليان خاڤت على عز من غض.ب زين ... هو اكرة ما عندة ان حد يتجاوز معاه فى الكلام حتى مراد واسر وادهم بيجوا عندوا وبيفرملوا ... فكرت بسرعه ولقت فكرة انها تمثل انها تعبانه فكرة حلوة )
ليليان بتمثيل: اه الحقنى يا زين .

(زين لف بص عليها .. لقاها تعبانه جرى عليها ومراد ساب عز وجرى عليها... مع خروج اسرر وادهم وشافوا امهم تعبانه اتخضوا ).
زين مسكها وقعدها: مالك يا حبيبتى ... فى ايه ؟.